Słonecznik #9

    Z pierwszym śniegiem wszystko minęło.

    Zbliżały się święta, a Natalia była jakaś nieobecna, rozdarta. Dostała propozycję od Krzyśka, żeby spędzić z nim święta i jego rodziną. Do tej pory spędzała Wigilię z Figą, czasem przyjeżdżał Kostek, ale w tym roku Figowski był w Nowym Jorku od sierpnia i nic nie zapowiadało by wrócił w grudniu. 

    Propozycja Krzyśka wydawała się nieco dziwna. Są ze sobą od września, z jego rodzicami widziała się tylko raz i to przez moment. Poza tym tam będzie cała jego rodzina, a ona i Figą są zupełnie obce i to by była krepująca sytuacja dla wszystkich. 

   
    Dzwonek, a raczej osoba dzwoniąca dawała o sobie znać już prawie dwie minuty. 

     - Idę, idę ! - krzyknęła Natalia, wychodząc z łazienki. 

     - Cześć, cześć ! - Do domu wparował Krzysiek , mówiąc o czymś bardzo szybko i mało wyraźnie. 

     - Poczekaj. O czym ty do mnie mówisz? 

     - Pa-kuj-się ! - krzyknął Natalii prosto do ucha. - Mam powiedzieć wyraźniej? - Pa-kuj-się! Wy-je-żdża-my! 

     - A gdzie niby? I co z Figą? - zdumiała się Natka, stojąc w bezruchu. 

     - Jeszcze dziś musimy być w Wałbrzychu, więc szybciej, bo nie chcę jechać po nocy. 

     - Krzysiek, nie wygłupiaj się. Do świąt jeszcze trzy dni. Daj mi się zastanowić. Ja jeszcze nie podjęłam decyzji. 

     Ignaczak przewrócił oczami. 

     - Masz pięć minut, rozumiesz? A tak poza tym to ja Figa podjęliśmy decyzję za ciebie. 

     - No a twoi rodzice? Nie mają nic przeciwko? - Natalia coraz bardziej przekonywała się do pomysłu Krzyśka. 

     - Ależ skąd ! Są zachwyceni, że w końcu znalazłem dziewczynę ! 

     - A Figa? 

     - Jestem pewny, że pokochają Figę tak samo jak ja. - Krzysiek uśmiechnął się ciepło do Natki i chwycił jej dłoń. 

     - Jedziemy, zakochane Słoneczniki? - spytała Figa, która od jakiegoś czasu zaczęła pojawiać się zupełnie znikąd.
     - Jedziemy, jedziemy, pakuj walizki do bagażnika, zaraz do ciebie dołączę - mruknął obojętnie Krzysiek, który tylko na chwilę oderwał wzrok od Natki.
     Figa pociągnęła za sobą dwie duże walizki i wyszła z domu. Natka stała nieruchomo z otwartą buzią.
     - Już mnie spakowaliście, tak?
     - Oczywiście. Kazałem Fidze wziąć twoją najseksowniejszą bieliznę - szepnął Natce do ucha, aż poczuła gęsią skórkę.
     Natalia zaśmiała się.
     - Ja się czasem o nią boję. No ale cóż.... - zamyśliła się - idę się umalować i trochę lepiej ubrać.
     Natalia pobiegła szybko na górę, a Krzyś poszedł pomóc Fidze, która jednak sama dała sobie świetnie radę.
     - Masz w rodzinie jakiś przystojniaków? - spytała Figa, charakterystycznie poruszając brwiami.
     - O, no pewnie! Jeden nawet stoi przed tobą. - Krzysiek wypiął dumnie pierś.
     - Oj, wiesz, że nie o to mi chodzi.
     - Oj, no wiem, no - odparł z ironią Krzysiek, naśladując ruchy Figi. Dziewczyna przewróciła oczami. - No mam takiego chrześniaka, ale sam nie wiem, czy będzie. Nie będę ci tego tłumaczyć, bo to zawiłe, bardzo zawiłe.
      - Okej, rozumiem, ale nie rozumiem jednego. - Krzysiek spojrzał na nią wymownie. - Czemu z nami nie zamieszkasz?
      - Słucham?
      - Słyszałeś, no. Wybacz, że to opowiem, no ale już nie jesteście najmłodsi. Poza tym te dojazdy cię męczą. Mieszkasz prawie na drugim końcu Rzeszowa ! No i... wiesz... ty to możesz w każdej chwili, a mama to już wiesz... długo nie czekaj.
     - Ale z czym ?
     - Z dzieckiem ! Chyba każdy facet, odpowiedzialny facet, by chciał je mieć, co nie?
     Krzysiek zamyślił się. To, co mówiła Figa miało sens. I teoretycznie to wygląda bardzo prosto; zaręczyny, przeprowadzka, ślub, dziecko. W praktyce Krzysiek wiedział, że to będzie długo trwało, pewnie nie będzie już tak kolorowo, no i bał się, że ta magia, jaka jest między nimi zginie. Ot tak.
     - Już jestem ! - z transu wyrwała go Natalia, wybiegająca z domu. - Telefon jest, torebka jest, kosmetyczka ! Figa, wzięłaś ją?
     - Oczywiście. Miałam ją na drugim miejscu mojej listy.
     - A co było na pierwszym ?
     - Stringi!
     Natalia przymknęła na chwilę oczy.
     - Figa, ty sobie na za dużo pozwalasz, wiesz?
     - Tak, tak, wiem. O, tata dzwonił - powiedziała, kiedy już wsiedli do samochodu.
     - I czego chciał?
     - Życzył mi wesołych świąt, tobie też. Prezent przyśle pocztą, wróci gdzieś w styczniu lub lutym i poznał jakiegoś projektanta. Mówi, że jest fajny - odpowiedziała z taką swobodą, że Krzysiek zaczął mieć do niej jeszcze większy szacunek. Nie znał nikogo bardziej tolerancyjnego niż Figa. Czasem nawet czuł się mniej dojrzalszy niż ona.
      - No to super.
      Przez resztę drogi każdy zajął się sobą. Panowała grobowa cisza i tylko co jakiś czas dawał o sobie znać telefon Figii, że czas go podładować. W końcu bateria się rozładowała, bo Filip zasypywał Figę wiadomościami na temat Ani i ich porywającej znajomości.
     Natalka próbowała się odprężyć i wyluzować przed spotkaniem z rodziną Krzyśka. Miała nieodparte wrażenie, że jego mama to typowa, w tym przypadku potencjalna, teściowa o fatalnej fryzurze, przewrażliwieniu na punkcie syna, wrodzonym instynktem i wrednością.
      A Krzysiek rozmyślał nad słowami Figi, coraz bardziej się do nich przekonując.

____
I wanna take you away ! huehuehue, trzymajcie się :)*