Słonecznik #10

      Do Ignaczaków cała trójka przyjechała późnym popołudniem. Pod domem stały już dwa samochody, więc nie byli sami.
     - O, są i moi dziadkowie - mruknął pod nosem Krzysiek i zgasił auto.
     - A kogo jeszcze mamy się spodziewać?
     - Czterech ciotek, trzech wujków, drugiej babci, siostra z mężem i synem, dwie kuzynki, trzech kuzynów z dziećmi i sąsiadka. Oprócz Świętej Pamięci męża, pana Józefa, nie ma nikogo, więc zawsze przychodzi do nas. - Krzysiek uśmiechnął się blado. - Idę otworzyć bramę.
      Natalia zbladła, zaczęła głośniej oddychać, a ręce jej drżały. Chwila, ona panikowała.
     - Figuś, chyba źle zrobiłyśmy - szepnęła z przerażeniem.
     - No pewnie, spędź święta sama, malując kolejny obrazek dla dzieci. Poza tym ja cię zupełnie nie poznaję! Miałaś odwagę wyprowadzić się z Kołobrzegu, mając osiemnaście lat, przespać się z gejem i jeszcze musiałaś wychować mnie sama! A ty się boisz świąt u rodziców Krzyśka?
     Natalia westchnęła, ale nic jej nie odpowiedziała, będąc cały czas w szoku. Poza tym chwilę potem przyszedł Krzysiek.
    - Nie stresuj się. Moja mama jest bardzo fajna, sama zobacz. - Krzysiek wskazał na Figę, która szła w kierunku mamy Krzyśka. Kobieta miała około sześćdziesięciu lat, choć wyglądała dużo młodziej. To chyba przez te wiśniowe włosy.
    - Dzień dobry ! - krzyknęła Figa z uśmiechem.
    - No cześć, cześć ! Co tak późno jesteście ? Obiad już zimny, muszę odgrzewać ! - Figa uśmiechała się z grzeczności. - A ty to Iga, tak? Krzysiek mówił mi o tobie bardzo dużo!
     - Umm.. ale ja nie jestem Iga tylko Figa! - poprawiła ją.
     - Figa? A co to za imię ?
     - To nie imię, to przezwisko.
     - Ahaa... No to jak ty masz na imię, co?
     Tego tematu Figa wolała uniknąć. Nie lubiła swojego imienia i rzadko kiedy się nim posługiwała. Tak mówili na nią tylko nauczyciele, koleżanki ze szkoły, choć Figa najchętniej nazwałaby je chorymi gimbuskami z wielkim ego.  No i Filip, ale tylko wtedy, gdy chciał jej dokuczyć.
      - Ojej, czyżbym czuła szarlotkę? - zmieniła szybko temat i wparowała szybko do przedpokoju, zostawiając mamę Krzyśka samą.
      - A nie mówiłem ? - szepnął Krzyś do Natki i delikatnie popchnął ją w kierunku swojej matki.
      - Dzień.... dobry... - wyjąkała Natalia i podała rękę kobiecie.
      - Ah, a tu mamy Natalię. Wspaniale wyglądasz, ten sweter bardzo ci pasuje. - Natalia nie wiedziała, czy mama Krzyśka ironizuje, czy mówi prawdę. - No, Krzyś bardzo dużo mi o tobie opowiadał!
     - Taak? A co konkretnie ?
     - Ojej, wszystko! Chodź, kochanie na herbatkę i ciasto to wszystko mi opowiesz, jak tam wam się żyje w ogóle. O, zapomniałabym ! Przejdźmy na ty. Nie lubię sztywnej atmosfery. Krystyna.
     - Natalia.
     Podały sobie dłonie i weszły do środka. Z Natki uszedł już cały stres. Figa bardzo dobrze się czuła w towarzystwie rodziny Krzyśka, a on sam był najbardziej szczęśliwy.
     - Dziś już nikt nie przyjedzie. Ale za to jutro, ohoho! Martyna, Andżelika, Kuba, Jurek! No i Ania dzwoniła! Będą jutro z samego rana razem z Maćkiem i Robertem.
     - O, no to super, zapoznam cię z Maćkiem! - powiedział Krzysiek do Figii, która tylko uśmiechnęła się delikatnie, jakby nie usłyszała, co Krzysiek do niej powiedział.
     Cała siódemka zjadła razem kolacje, a po niej Krzysiek z ojcem rozmawiali na prawdziwie męskie tematy piłki nożnej, Natalia z Krystyną zmywały naczynia, dziadkowie poszli do sypialni, a Figa wybrała się na zwiedzanie domu. W salonie było mnóstwo zdjęć. Dziewczyna zaczęła szukać zdjęcia Maćka, którym była strasznie zaintrygowana, choć nie chciała tego okazywać przed mamą i Krzyśkiem, a zwłaszcza Krzyśkiem. Niestety bardzo się zawiodła, widząc zdjęcie podpisane "Maciek i Ania", na którym był dwunastolatek z matką. Figa pokręciła głową z niezadowolenia i poszła dalej, szukać pokoju Krzyśka.

     Nazajutrz rano Krystyna wzięła się za przygotowanie ciasta, więc Krzysiek także się obudził, czując zapach Karpatki.
     - Wstajesz już ? - szepnęła zaspana Natka, przeciągając się mozolnie.
     - Mhm, a ty? - odparł, szukając po omacku ubrań.
     - No ja też, pomogę twojej mamie, ściągnę Figę z łóżka, nie będzie się opierdzielać.
     Natalia powoli usiadła na skrawku łóżka i przeciągnęła się jeszcze raz. Ubrała się szybko i zeszła na dół z Krzyśkiem, który chyba poddał się, szukając ubrań, bo paradował po kuchni w samych bokserkach.
     - Krzysiek ! - syknęła Krysia. -Ubierz się, tu są dzieci!
     Ignaczak skwitował to tylko krótkim ruchem dłoni. Wziął miskę z masą do karpatki i usiadł z nią przed telewizorem. Krystyna rzuciła mu szarą podkoszulkę, by chociaż zakrył tors, choć Natce tak się najbardziej podobało.
      - Figa, a ty co tu robisz? - spytała zdziwiona Natka. - Myślałam, że śpisz.
      - No widzisz... A ja... z panią Krysią i panią Ireną... gotujemy.
      - Natalka, tutaj masz składniki i rób jabłecznik, ja z mamą lepimy pierogi, a Figa kroi warzywa.
      Natalia usiadła przy stole i zabrała się za robienie ciasta. Czuła, jakby cofnęła się w czasie. Szesnaście lat wstecz. Zaczęła tęsknić za matką, za ojcem i za Kołobrzegiem.
     Z transu wyrwał ją dzwonek do drzwi.
     - O, to pewnie Ania, Robert i Maciek! - krzyknęła Krystyna. - Krzysiu, otwórz drzwi.
     I rzeczywiście była to starsza siostra Krzyśka z mężem i synem. Figa spodziewała się, że zaraz tu wejdzie jakiś dwunastolatek, który będzie robił zamieszanie wokół siebie, ale zamiast niego pojawił się chłopak nieco straszy od Figii. Miał ciemną karnację i brązowe, głębokie oczy. Z wyglądu nieco przypominał jakiegoś Latynosa.
     - Figa, a to właśnie Maciek - powiedział podekscytowany Krzysiek. - Figa - Maciek, Maciek - Figa. - Ignaczak poznał ich ze sobą szybko i odszedł, szczerząc się w stronę dziewczyny.

______
Macie Maćka, a dalej będzie go już tylko więcej i więcej. Chyba nie macie nic przeciwko?